Volg ons op Facebook

Walaw

Gemeenschap

Nederlandse slachtoffers van gedwongen adopties eisen publieke excuses

10:42

Zoom

Kinderen die tussen de jaren 1950 en 1980 met geweld bij hun ongehuwde moeders werden weggehaald, roepen de Nederlandse overheid op om excuses aan te bieden voor haar rol in deze praktijk.

Hun eis volgt op de publicatie van een langverwacht rapport, Schade door Schande , dat donderdag werd gepresenteerd door een overheidscommissie die is opgericht om gedwongen binnenlandse adoptie te onderzoeken.

Tussen 1956 en 1984 werden zo'n 15.000 kinderen geadopteerd, hoewel niet alle adopties gedwongen waren, aldus de commissie. Eerdere rapporten suggereren dat er mogelijk 13.000 tot 14.000 gedwongen adopties hebben plaatsgevonden.

De commissie concludeerde dat de moeders die gedwongen werden hun kinderen af te staan, aanzienlijke emotionele schade ondervonden. Velen werden gedwongen hun kinderen af te staan onder druk van familieleden, de kerk of de sociale dienst, in een tijd waarin het krijgen van een kind buiten het huwelijk als onacceptabel werd beschouwd.

De commissie adviseerde dat moeders formele erkenning en ondersteuning zouden krijgen voor de schade die hun is toegebracht. Ook adviseerde de commissie dat kinderen die door deze praktijk getroffen zijn, hulp zouden moeten krijgen bij het opsporen van hun afkomst.

In het rapport werd zelfs voorgesteld om het onderwerp toe te voegen aan de Canon van Nederland , waarin belangrijke gebeurtenissen uit de Nederlandse geschiedenis worden belicht.

Maar het rapport drong er niet op aan dat de regering formeel haar excuses zou aanbieden, een besluit dat scherpe kritiek kreeg van de getroffen families. Barbalique Peters van stichting Verleden in Zicht (VIZ), die de kinderen vertegenwoordigt, noemde de bevindingen "bitter teleurstellend".

"De aanbevelingen komen niet eens in de buurt van wat we nodig hebben", zegt Peters, een advocate die mensen helpt bij het zoeken naar informatie over hun vroege leven en die eveneens kort na de geboorte bij haar moeder werd weggehaald.

"We zullen dit niet accepteren. We zullen een formele verontschuldiging eisen, inclusief verantwoording door de overheid, toegang tot documenten en herstelmaatregelen", vertelde ze aan de NOS .

Deze aanbevelingen voelen alsof ze uit de jaren vijftig komen. Het rapport riekt naar achterhaald denken. Zonder excuses blijft de schaamte bestaan – het is nog steeds alsof moeder en kind de schuld krijgen.

Excuses

In tegenstelling tot landen als Ierland, België, Schotland en Australië heeft Nederland geen excuses aangeboden voor gedwongen adopties. In maart oordeelde het Hof van Beroep in Den Haag dat de staat niet juridisch aansprakelijk kon worden gesteld voor het leed dat de moeders is aangedaan, omdat de zaak te oud was.

Die zaak werd aangespannen door Trudy Scheele-Gertsen, die in 1968 op 22-jarige leeftijd beviel van haar kind terwijl ze bij de nonnen van Stichting Paula in Gelderland woonde. Ze beviel blind en heeft haar kind nooit gezien. Ze had pas in 2018 voor het eerst contact met hem. De jongen bracht de eerste drie jaar van zijn leven door in een pleeggezin voordat hij werd geadopteerd.

Commissievoorzitter Micha de Winter verdedigde het rapport. Volgens hem gaf het een grondige beschrijving van de manier waarop het systeem faalde en wie daarvoor verantwoordelijk was.

Sleutelwoorden:

Voeg uw reactie toe

300 / Resterende tekens 300

Publicatievoorwaarden : Beledig de auteur, personen of heilige plaatsen niet, val religies of godheden niet aan, vermijd racistische ophitsing en beledigingen