Harris houdt Trump verantwoordelijk voor abortusgerelateerde dood in Georgia: 'Onze ergste angsten zijn uitgekomen'

In een hartverscheurende wending van gebeurtenissen heeft de dood van Amber Nicole Thurman, een jonge moeder uit Georgia, een nationaal gesprek aangewakkerd over de verwoestende impact van beperkende abortuswetten. Vicepresident Kamala Harris heeft zich uitgesproken en deze tragedie toegeschreven aan het beleid van voormalig president Donald Trump en de daaropvolgende staatsverboden op abortus.

Een onderzoek door ProPublica onthulde de omstandigheden rond Thurmans dood in 2022. Het is een zaak die schokgolven door het land heeft gestuurd, omdat men denkt dat het de eerste bevestigde 'voorkombare' abortusgerelateerde dood is.

Thurman, een medisch assistent en toegewijde moeder van een zesjarige jongen, ontwikkelde een zeldzame complicatie na het nemen van abortuspillen. Haar werd tijdige medische interventie ontzegd vanwege het zes weken durende abortusverbod in Georgia, dat kort na de historische uitspraak in Roe v. Wade in 2022 van kracht werd.

"Deze jonge moeder zou nog moeten leven, haar zoon moeten opvoeden en haar droom om naar de verpleegschool te gaan moeten nastreven," aldus vicepresident Harris, die de verschrikkelijke gevolgen van het anti-abortusbeleid benadrukte. "Dit is precies wat we vreesden toen Roe werd neergeslagen."

De wet in Georgia criminaliseert abortussen na zes weken zwangerschap, met uitzonderingen om het leven van de zwangere vrouw te redden. Medische professionals beweren echter dat de vage formulering van de wet deze onpraktisch en ineffectief maakt.

Sinds 2022 hebben meer dan 20 staten soortgelijke abortusverboden en -beperkingen opgelegd, waardoor vrouwen met medische complicaties kwetsbaar en in gevaar zijn. Thurmans zaak is een harde herinnering aan de mogelijke gevolgen van dit beleid.

Een medische beoordelingscommissie van de staat bepaalde dat Thurmans dood inderdaad "voorkomen had kunnen worden." Uit het rapport van ProPublica blijkt dat als ze de noodzakelijke procedure eerder had ondergaan, er een "grote kans" was dat ze het had overleefd.

Thurmans reis om een ​​abortus te verkrijgen, was bezaaid met uitdagingen. Ze plande een dilatatie- en curettageprocedure (D&C) in North Carolina, maar kwam onderweg veel verkeer tegen, waardoor ze een afspraak miste. Als gevolg daarvan kreeg ze een medicamenteuze abortusbehandeling, wat de meest voorkomende methode is in de VS, en werd haar opgedragen om naar de eerste hulp te gaan als er complicaties optraden.

Helaas werd haar de D&C-procedure op tijd geweigerd toen Thurman ernstige symptomen kreeg, waaronder hevig bloeden en braken. Haar toestand verslechterde en ze overleed uiteindelijk tijdens een spoedoperatie.

De commissie voor beoordeling van moedersterfte in Georgia concludeerde dat Thurmans dood voorkomen had kunnen worden als de D&C eerder was uitgevoerd. Haar vriendin vertelde dat Thurman ambitieuze plannen had om zich in te schrijven voor een opleiding tot verpleegkundige en dat ze onlangs met haar zoon naar haar eigen appartement was verhuisd.

Uit onderzoek is gebleken dat de beschikbaarheid van D&C-procedures voor abortussen en miskraamzorg de moedersterftecijfers aanzienlijk heeft verlaagd, met name onder gekleurde vrouwen, in de jaren na de Roe v. Wade-uitspraak. Met de recente golf van abortusverboden worden vrouwen met medische complicaties echter weggestuurd bij spoedeisende hulp, wat tot ernstige gevolgen leidt.

De verklaring van vicepresident Harris benadrukte de urgentie van de situatie: "Vrouwen bloeden dood op parkeerplaatsen, worden weggestuurd bij spoedeisende hulp en verliezen hun vermogen om ooit nog kinderen te krijgen. Overlevenden van verkrachting en incest wordt het recht ontzegd om beslissingen te nemen over hun lichaam. En nu sterven er vrouwen."

Terwijl de natie worstelt met de nasleep van de Roe v. Wade-uitspraak, dient de tragische dood van Amber Nicole Thurman als een harde herinnering aan de menselijke prijs van beperkende abortuswetten. Het is een oproep tot actie voor degenen die pleiten voor reproductieve vrijheid en een pleidooi voor het herstel van vrouwenrechten.