Trumps ambitieuze deportatieplan: onderzoek naar de haalbaarheid van het verwijderen van een miljoen immigranten

Donald Trumps belofte om massadeportaties te initiëren als hij herkozen wordt als president, heeft geleid tot intens debat en kritiek. Zijn running mate, JD Vance, stelde onlangs een doel van "één miljoen" deportaties voor, en presenteerde dit als een reactie op wat zij zien als de tekortkomingen van de huidige regering. Dit ambitieuze voorstel kampt echter met aanzienlijke juridische, logistieke en financiële obstakels die vragen oproepen over de haalbaarheid ervan.
 

De omvang van de uitdaging

Volgens het Department of Homeland Security en Pew Research verblijven er ongeveer 11 miljoen ongedocumenteerde immigranten in de Verenigde Staten, een cijfer dat sinds 2005 relatief stabiel is gebleven. Opvallend is dat bijna 80% van deze personen al meer dan tien jaar in het land woont, wat de ethische en praktische aspecten van grootschalige deportaties compliceert.
 

Juridische obstakels

Het Amerikaanse rechtssysteem garandeert rechten op een eerlijk proces voor ongedocumenteerde immigranten, inclusief het recht op een hoorzitting voor de rechtbank vóór deportatie. Deze grondwettelijke bescherming zou een substantiële uitbreiding van het toch al overbelaste immigratierechtbanksysteem noodzakelijk maken om een ​​significante toename in zaken te kunnen verwerken.

Bovendien hebben veel grote steden en provincies "sanctuary"-wetten aangenomen die de samenwerking van lokale wetshandhaving met Immigration and Customs Enforcement (ICE) beperken. Kathleen Bush-Joseph, beleidsanalist bij het Migration Policy Institute, benadrukt dat dergelijke samenwerking "cruciaal" zou zijn voor het succes van elk massadeportatieprogramma.

De campagne van Trump heeft beloofd deze sanctuary-beleidsmaatregelen aan te vechten, maar de complexe wisselwerking van lokale, staats- en federale wetten vormt een formidabel obstakel. Recente verklaringen van sheriffkantoren in de districten Broward en Palm Beach in Florida, waarin ze weigeren te helpen bij massale deportaties, illustreren het potentieel voor wijdverbreid verzet.

Hoewel een uitspraak van het Hooggerechtshof uit 2022 verbiedt dat rechtbanken bevelen uitvaardigen over immigratiebeleid, zal een poging tot massale deportatie waarschijnlijk onmiddellijk juridische stappen ondernemen van immigratie- en mensenrechtenactivisten.
 

Logistieke uitdagingen

Zelfs als juridische obstakels overwonnen zouden worden, brengt de enorme omvang van het deporteren van een miljoen mensen enorme logistieke uitdagingen met zich mee. De huidige deportatie-inspanningen onder de regering-Biden richten zich voornamelijk op recente grensgevangenen en mensen met een strafblad of die als bedreiging voor de nationale veiligheid worden beschouwd.

Binnenlandse deportaties zijn al tien jaar onder de 100.000 per jaar gebleven. Aaron Reichlin-Melnick, beleidsdirecteur bij de American Immigration Council, merkt op dat het verhogen van dit aantal naar een miljoen in één jaar "een enorme infusie van middelen zou vereisen die waarschijnlijk niet bestaan."

De huidige ICE-werknemerspopulatie van 20.000 agenten en ondersteunend personeel wordt algemeen als onvoldoende beschouwd voor zo'n ambitieuze onderneming. Het deportatieproces omvat meerdere stappen, waaronder identificatie, arrestatie, detentie of alternatieve programma's, rechtszittingen en uiteindelijk verwijdering - elke fase vereist aanzienlijke middelen en tijd.

Trump heeft voorgesteld om de Nationale Garde of andere militaire troepen te betrekken bij deportaties, een voorstel dat afwijkt van de historisch beperkte rol van het leger in immigratiezaken. Echter, details over de implementatie blijven schaars.
 

Financiële en politieke kosten

Experts schatten dat de kosten van het deporteren van een miljoen of meer personen tientallen of zelfs honderden miljarden dollars kunnen bedragen. Het ICE-budget voor transport en deportatie in 2023 bedroeg $ 420 miljoen, wat resulteerde in iets meer dan 140.000 deportaties. Een dramatische uitbreiding van detentiefaciliteiten, verwijderingsvluchten en personeel zou nodig zijn om de voorgestelde doelen te halen.

Deze uitgaven zouden de kosten van andere beloofde grensbewakingsmaatregelen verergeren, zoals de voortzetting van de bouw van de zuidelijke grensmuur en de inzet van duizenden troepen aan de grens.

Adam Isacson, een migratie-expert van het Washington Office on Latin America, waarschuwt voor een mogelijke politieke terugslag als gevolg van "nachtmerriebeelden" van massadeportaties die gemeenschappen in het hele land treffen.
 

Historische context

Terwijl de regering-Trump in vier jaar tijd ongeveer 1,5 miljoen mensen heeft gedeporteerd, en de regering-Biden op weg is om dat aantal te evenaren, vallen deze cijfers in het niet bij de voorgestelde miljoen deportaties per jaar.

Het enige historische precedent voor zulke grootschalige deportaties is de controversiële Operatie Wetback uit 1954, die beweerde dat er tot 1,3 miljoen mensen waren gedeporteerd, voornamelijk Mexicaanse staatsburgers. Deskundigen waarschuwen echter tegen het trekken van parallellen, verwijzend naar het enorm verschillende juridische, demografische en ethische landschap van de huidige immigratie-uitdagingen.

Terwijl het debat over immigratiebeleid het politieke landschap blijft bepalen, blijft de haalbaarheid van Trumps voorstel voor massale deportatie onderwerp van intensieve kritiek en scepsis onder experts en beleidsmakers.