Zal Trump erin slagen het Oekraïense vuur te blussen?

Na een diplomatieke doorbraak die een einde maakte aan de twee jaar durende oorlog in Gaza, probeert de Amerikaanse president Donald Trump dit momentum te benutten in een poging de Russisch-Oekraïense oorlog, die nu zijn derde jaar ingaat, te stoppen. De man die zijn imago als daadkrachtige bemiddelaar heeft herwonnen, beschikt nu over de politieke en morele kwaliteiten die hem in staat stellen om onderhandelingskanalen te openen met zowel Moskou als Kiev, gebruikmakend van zijn eerdere netwerk van relaties met het Kremlin, en met name president Vladimir Poetin, en zijn wens om te laten zien dat Washington in staat is om vrede te bewerkstelligen in de meest complexe kwesties.

De weg naar een doorbraak in de Russisch-Oekraïense oorlog blijft echter bezaaid met aanzienlijke obstakels. Rusland blijft de oorlog beschouwen als een strategische investering die zijn veiligheid en invloed garandeert, en wijst elke regeling af die zijn nieuwe grenzen niet respecteert of sancties niet opheft.

Aan de andere kant heeft Kiev niet de luxe om zijn grondgebied op te geven, terwijl Europa verdeeld lijkt tussen degenen die de oorlog koste wat kost willen beëindigen en degenen die vrezen dat een akkoord Moskou voordelen zou opleveren ten koste van de veiligheid van het continent. De aanhoudende escalatie ter plaatse en de aanvallen op de Oekraïense infrastructuur maken de kans op een onmiddellijke de-escalatie uiterst beperkt.

Desalniettemin zijn waarnemers van mening dat Trumps succes in Gaza model zou kunnen staan ​​voor een tijdelijke bevriezingsdeal in Oekraïne, gebaseerd op een staakt-het-vuren en de uitwisseling van specifieke veiligheids- en economische garanties, zonder een definitieve oplossing voor het conflict. De mogelijkheid van een alomvattende doorbraak blijft gering, maar het hervatten van een door de VS gesponsord onderhandelingsproces zou het begin kunnen zijn van een lange weg naar een oplossing, mits Trump Moskou, Kiev en de Europese hoofdsteden ervan kan overtuigen dat een onvolledige vrede beter is dan een eindeloze oorlog.

In deze context vertelde Rusland- en internationale zakenexpert Timur Dowidar aan Al Bayan: "Trump doet zijn uiterste best om het militaire conflict in Europa te bezweren, en hij heeft veel in zijn mars om de gevechten te stoppen en de richting in te slaan van een fase van herstel van de betrekkingen tussen het Westen en Rusland en het bewerkstelligen van een rechtvaardige vrede tussen beide partijen."

Dawidar voegde eraan toe: "Tot nu toe zie ik de acties van de Amerikaanse regering als een stap in de richting van het stoppen van de oorlog. Ik zie president Trump ook grotendeels samenwerken met de Russische regering onder leiding van president Poetin, en een pad bewandelen dat erop gericht is de vlammen te doven, om het zo maar te zeggen." Hij legde uit dat Trump de wapenleveringen aan Oekraïne heeft verminderd of zelfs helemaal heeft stopgezet en diverse vormen van hulp aan Kiev heeft opgeschort, waarmee hij zichzelf heeft getransformeerd tot wat je een "vredestichter" zou kunnen noemen.

Dawidar is van mening dat het werkelijke dilemma ligt in de Europese positie, die onder leiding van Washington bij de crisis betrokken is geraakt. Hij zei: "Tot nu toe bewandelt Trump een positieve weg, maar hij moet echte druk uitoefenen op de Europeanen om zich terug te trekken uit dit probleem, dat door Amerika zelf als belangrijkste oorzaak is verergerd en dat vervolgens het Europese blok en het Westen in het algemeen heeft meegesleurd."

De expert op het gebied van Rusland en internationale zaken sloot af met de woorden: "Ik hoop dat Trump er alles aan zal doen om de Europeanen onder druk te zetten om zich ook terug te trekken uit dit escalerende probleem. Het hele dilemma ligt bij de Europeanen, dus laten we afwachten."

Beperkte kansen

In een contrasterende visie gelooft politicoloog Dr. Amani Al-Qarm dat de kansen van president Trump om een ​​doorbraak te bereiken in de Russisch-Oekraïense oorlog beperkt blijven, ondanks zijn sterke wens om er een einde aan te maken. Dit komt doordat de crisis verder is gegaan dan de bilaterale dimensie tussen Moskou en Kiev en is uitgegroeid tot een openlijk conflict tussen Rusland en het Westen binnen de internationale machtsverhoudingen.

Al-Qarm legt Al-Bayan uit dat Trumps beleid gebaseerd is op een persoonlijke dimensie bij het oplossen van crises, gebaseerd op zijn relaties met leiders en zijn sterke persoonlijkheid. Hij heeft herhaaldelijk verklaard dat hij in staat is de oorlog binnen 24 uur te beëindigen, vertrouwend op zijn goede relatie met Poetin, terwijl zijn lauwe behandeling van de Oekraïense president Zelensky getemperd is. Volgens Al-Qarm gaan de complexiteit van het veld en het politieke landschap echter de mogelijkheden van individuele leiders te boven, omdat Moskou Oekraïne beschouwt als onderdeel van zijn historische erfenis, terwijl Kiev het beschouwt als een existentiële strijd voor onafhankelijkheid en integratie met het Westen.

De onderzoeker voegt eraan toe dat Trumps beleid gebaseerd is op het principe van "vrede door kracht", een principe dat hem heeft geholpen een staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël te bereiken. Hij staat echter voor een ander dilemma met Rusland, een grote kernmacht die geen enkele regeling accepteert die wordt geïnterpreteerd als een concessie of nederlaag.

Verandering van de balans

Qarmeh wijst erop dat Trumps recente dreigement om Oekraïne te voorzien van Tomahawk-raketten met een lange reikwijdte, die diep in Russisch grondgebied kunnen doordringen, de machtsverhoudingen op de grond zou kunnen veranderen en Moskou naar de onderhandelingstafel zou kunnen drijven. Het zou echter ook de deur kunnen openen naar een gevaarlijke escalatie en een directe Russische militaire reactie.

Qarmeh gelooft dat de militaire drukkaart Trump een beperkte invloedssfeer kan geven en Moskou het signaal kan geven dat de oorlog zich tegen hen zou kunnen keren. Ze waarschuwt echter dat een overmatige benadering hiervan eerder tot een uitbreiding van het conflict dan tot een einde ervan zou kunnen leiden.

Politiek onderzoeker Dr. Amani Al-Qarm concludeert dat een realistische oplossing een multilaterale aanpak vereist die Russische belangen en westerse veiligheidszorgen in evenwicht brengt, en niet alleen een beroep doet op Trumps politieke charisma of zijn persoonlijke macht om deals te sluiten.