-
17:15
-
16:33
-
16:26
-
16:07
-
15:50
-
15:47
-
15:25
-
15:10
-
13:53
-
13:39
-
13:00
-
12:15
-
11:30
-
11:13
-
10:45
-
10:13
-
10:00
-
09:15
-
09:08
-
08:33
-
08:29
-
07:45
Volg ons op Facebook
VS voert deportaties naar derde landen op vanwege juridische en mensenrechtenproblemen
De Verenigde Staten hebben hun diplomatieke inspanningen geïntensiveerd om migranten naar derde landen te deporteren. Ze richten zich daarbij op landen die bereid zijn personen op te nemen wier thuisland weigert hen te repatriëren. Rwanda, Eswatini en Zuid-Soedan behoren tot de landen die nu met de VS samenwerken aan deze controversiële overeenkomsten, ondanks kritiek van mensenrechtenorganisaties over vermeende schendingen.
Rwanda, dat onlangs akkoord ging met de opvang van 250 gedeporteerden, heeft toegezegd te voorzien in beroepsopleidingen, medische zorg en huisvesting. In ruil daarvoor zouden de VS financiële compensatie bieden, hoewel het exacte bedrag onbekend blijft. Deze overeenkomst is een afspiegeling van een mislukte overeenkomst uit 2022 tussen Rwanda en het Verenigd Koninkrijk, die door het Britse Hooggerechtshof werd vernietigd. Hoewel Rwanda geprezen wordt om zijn herstel na de genocide, wordt de regering onder president Paul Kagame beschuldigd van het onderdrukken van afwijkende meningen en het steunen van gewapende groepen in buurland Congo.
Eswatini, een van de laatste absolute monarchieën ter wereld, heeft vijf gedeporteerden uit verschillende landen, waaronder Cuba en Jemen, opgenomen. De mannen zijn in eenzame opsluiting geplaatst en krijgen geen juridische bijstand, wat heeft geleid tot een rechtszaak van lokale mensenrechtenadvocaten. Het land staat onder internationale kritiek vanwege zijn hardvochtige bestuur onder koning Mswati III, met berichten over martelingen en de onderdrukking van pro-democratische protesten.
Zuid-Soedan was, ondanks de aanhoudende humanitaire crisis en het gewelddadige conflict, het eerste Afrikaanse land dat migranten accepteerde die door de VS waren gedeporteerd. In juli werden acht gedetineerden uit landen zoals Cuba en Vietnam naar het land gestuurd na wekenlang verblijf op een Amerikaanse militaire basis in Djibouti.
De VS hebben ook overeenkomsten gezocht met verschillende Latijns-Amerikaanse landen, waaronder El Salvador, Costa Rica en Mexico. El Salvador bijvoorbeeld accepteerde meer dan 200 Venezolaanse gedeporteerden die beschuldigd werden van bendelidmaatschappen, in ruil voor 5 miljoen dollar. Deze overeenkomsten hebben echter vaak tot publieke verontwaardiging geleid, waarbij veel vluchten werden opgeschort na berichten over onmenselijke detentieomstandigheden. Voorvechters van mensenrechten stellen dat de betrokken landen niet beschikken over de infrastructuur en bescherming die nodig zijn om de veiligheid van gedeporteerden te garanderen. Nicolas Palazzo, beleidsadviseur bij HIAS, bekritiseerde het programma en stelde: "Het zijn niet alleen geen veilige landen, maar ze bieden ook niet de procedurele bescherming die volgens het internationaal recht noodzakelijk is voor mensen die vervolging of marteling ontvluchten."
Ondanks brede kritiek blijft de Amerikaanse regering onderhandelen met andere landen, waaronder Marokko, Tunesië en Turkmenistan. Deze overeenkomsten omvatten vaak financiële prikkels, politieke gunsten of zelfs gevangenenruil. Kosovo stemde er bijvoorbeeld mee in om 50 gedeporteerden te accepteren in ruil voor Amerikaanse druk op andere landen om zijn onafhankelijkheid te erkennen.
Juridische bezwaren tegen deportaties uit derde landen blijven onopgelost. Een uitspraak van het Hooggerechtshof heeft de praktijk tijdelijk toegestaan, maar deportaties vinden vaak plaats met een korte opzegtermijn, waardoor migranten in een juridisch niemandsland terechtkomen in onbekende landen waar ze geen connecties of basisrechten hebben.
Naarmate de VS hun deportatie-inspanningen uitbreiden, nemen de zorgen over transparantie, verantwoording en de behandeling van gedeporteerden toe.