- 16:00Grote evenementen: een strategische hefboom voor de aantrekkelijkheid van Marokko
- 15:10Het Turkse ‘Akinci’-vliegtuig vormt een ‘kwalitatieve vooruitgang’ in de militaire capaciteiten van Marokko
- 14:35Wi-Fi 8: nieuwe functies zorgen voor een snellere, stabielere internetverbinding
- 14:05Onderzoek toont aan dat ChatGPT beter presteert dan artsen bij het diagnosticeren van medische aandoeningen.
- 13:30Marokko tekent een contract met het Amerikaanse ministerie van Defensie ter ondersteuning van missieplanningssystemen voor F-16-vliegtuigen
- 13:05Het Deense bedrijf Green Energy opent een kantoor in Dakhla als onderdeel van zijn investeringen in hernieuwbare energie in Marokko
- 12:40Demonstranten bekladden ingang Rotterdamse wapenbeurs met nepbloed
- 12:15Trump is van plan een positie in het Witte Huis te creëren die gewijd is aan cryptocurrencies
- 11:45Beheer van opkomende pandemische crises: Marokko, een model voor gezondheidssoevereiniteit in Afrika
Volg ons op Facebook
Kunstmatige intelligentie: een groeiende bron van elektronisch afval in 2030?
De opkomst van generatieve kunstmatige intelligentie gaat gepaard met een groeiende bezorgdheid: de impact op het milieu van geavanceerde technologieën zou veel groter kunnen zijn dan verwacht. Uit een recente studie, gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Computational Science, blijkt dat er in 2030 sprake zal zijn van een alarmerende hoeveelheid elektronisch afval dat verband houdt met de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie. Als er niet snel maatregelen worden genomen, zal deze golf van afval zou een keerpunt kunnen betekenen in de elektronische afvalcrisis.
Exponentiële groei en hebzuchtige infrastructuur
Kunstmatige intelligentie, en meer in het bijzonder generatieve modellen zoals ChatGPT, is gebaseerd op intensieve computertechnologieën die een efficiënte infrastructuur vereisen. Deze geavanceerde algoritmen draaien op krachtige processors en servers met hoge capaciteit die, om voorop te blijven lopen, regelmatig upgradecycli ondergaan. Deze afhankelijkheid van de nieuwste en beste componenten leidt tot regelmatige vervanging van hardware, waardoor de snelheid waarmee apparatuur verouderd en weggegooid wordt, toeneemt.
De onderzoekers achter het onderzoek kwamen met een opvallend vergelijkend cijfer: het equivalent van enkele miljarden iPhone-eenheden of duizenden Boeing 747-vliegtuigen vol elektronica zouden tegen het einde van dit decennium op stortplaatsen kunnen belanden. Dit zorgwekkende vooruitzicht onthult de omvang van het probleem als innovaties op het gebied van kunstmatige intelligentie hun momentum voortzetten zonder effectieve regelgeving of recyclingstrategieën.
Een cocktail van giftige stoffen
De printplaten en batterijen van moderne elektronische apparaten zijn vaak gemaakt van giftige stoffen – arseen, kwik en cadmium, om er maar een paar te noemen. De ophoping ervan op stortplaatsen vormt een groot risico voor de volksgezondheid en het milieu, vooral in landen waar elektronisch afval wordt geïmporteerd zonder de juiste beheerinfrastructuur.
De studie voorspelt dat van de miljoenen tonnen elektronisch afval bijna 1,5 miljoen ton zou kunnen bestaan uit printplaten en een half miljoen ton gevaarlijke batterijen. Als deze elementen niet op de juiste manier worden behandeld, komen er vervuilende stoffen vrij in de bodem en het grondwater, waardoor de mondiale ecologische crisis wordt verergerd.
Welke oplossingen moet u overwegen?
Geconfronteerd met deze dreigende crisis worden verschillende oplossingen overwogen. De eerste bestaat uit het verlengen van de levensduur van apparatuur door de vernieuwingscycli te beperken. Sommige spelers in de technologie-industrie onderzoeken ook groenere alternatieven, zoals het gebruik van minder giftige materialen of efficiëntere recyclingtechnieken.
Een andere mogelijke oplossing is het bundelen van bronnen via gedeelde en geoptimaliseerde datacenters om hardwareredundantie te verminderen. Ten slotte zou de ontwikkeling van nieuwe algoritmen die minder middelen vereisen, ook de afhankelijkheid van geavanceerde apparatuur kunnen beperken.
Kortom, de transitie naar duurzame kunstmatige intelligentie zal een inzet van de hele technologie-industrie vereisen, evenals overheidsbeleid en een groter bewustzijn van de gevolgen voor het milieu. De uitdaging is aanzienlijk, maar het is van cruciaal belang om deze nu aan te pakken om te voorkomen dat de innovaties van morgen de ecologische lasten van morgen worden.