Het Britse parlement benadrukt het belang van het Marokkaanse plan voor zelfbestuur

Het belang van het door Marokko voorgestelde autonomieplan en de noodzaak van de steun van Groot-Brittannië voor dit initiatief werden benadrukt tijdens een rondetafelconferentie over de Marokkaanse Sahara, die vandaag, woensdag, in het Britse parlement werd gehouden en werd bijgewoond door een aantal parlementsleden.

Deze bijeenkomst, georganiseerd door de Marokkaanse ambassade in Londen, en in samenwerking met de Parlementaire Vriendschapsgroep (de Parlementaire Groep van alle partijen voor Marokko), kon de voortdurende ontwikkeling benadrukken waarvan de zuidelijke regio’s van het Koninkrijk getuige zijn, in het licht van de verlichte visie van Zijne Majesteit Koning Mohammed VI, en de resultaten hiervan. Dit biedt meerdere economische en ecologische kansen.

De interventies van veel van de aanwezige parlementariërs en deskundigen benadrukten ook de veiligheids- en defensie-uitdagingen die zich voordoen in een onstabiele mondiale geopolitieke context en de noodzaak om snel te handelen om deze aan te pakken, door de partnerschappen met de traditionele bondgenoten van het Verenigd Koninkrijk te versterken.

Zo legde het conservatieve parlementslid Liam Fox uit dat de belangrijkste bondgenoten van Groot-Brittannië, waaronder Frankrijk, Duitsland, Spanje, Nederland en de Verenigde Staten, hun steun uitten voor het Marokkaanse autonomieplan.

Hij was van mening dat “in een tijd waarin we met een aantal mondiale veiligheidsdreigingen worden geconfronteerd, het geen zin heeft om geen vooruitgang te boeken met het Marokkaanse voorstel”, waarbij hij opriep tot “het geven van een impuls aan Marokko, onze belangrijkste bondgenoot in de regio”, wat voorziet in “ groot” samenwerkingspotentieel, vooral op het gebied van veiligheid en defensie.

In dezelfde context wees Sir Simon Mayall, een gepensioneerde Britse legerofficier en huidig ​​adviseur voor het Midden-Oosten bij het Ministerie van Defensie, erop dat recente ontwikkelingen in de mondiale geopolitiek de veiligheidsrisico’s vergroten, vooral in regio’s die geen economische vooruitzichten hebben en geen toegang hebben tot onderwijs en werkgelegenheid. .

Hij voegde eraan toe: “Dit is de reden waarom het ondersteunen van veilige, stabiele en welvarende landen die bijdragen aan de mondiale inspanningen in deze richting een prioriteit is”, erop wijzend dat Londen zich moet wenden tot betrouwbare partners die dezelfde waarden delen (...) Wat is er iets aan de hand?" Voor Marokko.

Volgens hem is het ondersteunen van het Marokkaanse autonomieplan, naast het vergroten van het economische potentieel, de veiligheid en de welvaart van het Koninkrijk, ‘voldoende om een ​​oplossing te bieden voor de humanitaire crisis die bestaat in de Tindouf-kampen, die nog steeds een broeinest vormen voor de rekrutering van terroristen of terroristen. bendes die verband houden met illegale immigratie."

Hij voegde eraan toe dat de recente kwetsbaarheid van de maritieme routes de noodzaak onderstreept van het behoud van de Atlantische kusten, en herinnerde eraan dat Dakhla de grootste containerhaven aan de Atlantische kusten in Afrika bouwt, terwijl Tanger de grootste haven aan de Middellandse Zee heeft.

Hij vervolgde met te zeggen dat deze haven een “grote impact zal hebben op de hele Sahelregio”, aangezien het verbeteren van de economische realiteit van de landen in de regio “het mogelijk zal maken de veiligheidsrisico’s te verminderen.”

Van zijn kant heeft het conservatieve parlementslid Daniel Kawczynski, na opnieuw het belang te hebben bevestigd van de projecten die Marokko aan zijn Atlantische kust heeft gelanceerd vanuit economisch oogpunt, en de samenwerking met Rabat vanuit defensiegebied, erop gewezen dat het Koninkrijk wordt beschouwd als een model voor vrouwenrechten, religieuze tolerantie en de toepassing van de rechtsstaat en de democratie.

Wat de juridische kant betreft, wees professor Mark Wheeler, voorzitter van de leerstoel Internationaal Recht en Internationale Constitutionele Studies aan de Universiteit van Cambridge, erop dat het standpunt van Marokko gebaseerd is op de juridische banden die sinds de oudheid tussen Marokko en de Sahara bestaan. dat het Internationale Gerechtshof het bestaan ​​van deze banden in 1975 bevestigde.

Khattat Yenga, het hoofd van de raad van de regio Dakhla-Oued Eddahab, benadrukte op zijn beurt de “verbazingwekkende” ontwikkeling die de regio doormaakt dankzij gigantische projecten die de lokale bevolking ten goede komen.

Hij voegde eraan toe dat deze alomvattende ontwikkeling in overeenstemming is met de koninklijke visie die erop gericht is van de zuidelijke regio’s van het koninkrijk een pool van economische, sociale en ecologische ontwikkeling te maken, en zo bij te dragen aan de ontwikkeling van Afrika als geheel.

Op zijn beurt schreef de Marokkaanse ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, Hakim Hajjaoui, dat “het Marokkaanse autonomie-initiatief het enige realistische voorstel is om dit regionale conflict op te lossen”, overwegende dat de implementatie ervan de transformatie van alle bedreigingen die de regio belasten, mogelijk zal maken in ontwikkelingsmogelijkheden.

De bijeenkomst werd gekenmerkt door de aanwezigheid van een vijftiental parlementsleden en heren, waaronder leden van de Commissie Buitenlandse Zaken, die de diverse presentaties over het Marokkaanse autonomieplan voor de zuidelijke provincies van harte verwelkomden.

De bijeenkomst werd ook gekenmerkt door getuigenissen van vertegenwoordigers en zakenlieden die de regio bezochten en met eigen ogen de ontwikkeling ervan zagen.