Volgens een nieuwe ranglijst is de Marokkaanse dirham de op twee na sterkste munteenheid van Afrika.

Volgens een recent rapport van Business Insider Africa staat de Marokkaanse dirham op de derde plaats van de sterkste valuta's in Afrika. In maart bedroeg de waarde 9,57 dirham ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

De Tunesische dinar stond bovenaan de lijst als sterkste munteenheid van het continent, met een koers van 3,09 dinar per dollar, gevolgd door de Libische dinar, die op de tweede plaats kwam met een koers van 4,83 dinar per dollar, gesteund door de Libische olierijkdom en het stabiele monetaire beleid van Tunesië.

De prestaties van de Marokkaanse dirham worden toegeschreven aan de monetaire stabiliteit en het evenwichtige economische beleid van Bank Al-Maghrib, naast de diversificatie van de nationale economie, die belangrijke sectoren omvat zoals landbouw, toerisme, productiebedrijven en financiële dienstverlening.

Deze stabiliteit is een belangrijke aantrekkingskracht voor buitenlandse investeringen, omdat het een gunstig financieel klimaat schept voor planning en winstrepatriëring. Hierdoor neemt Marokko een leidende positie in opkomende Afrikaanse markten in.

De Botswaanse pula stond op de vierde plaats in de ranglijst, met 13,62 pula voor 1 dollar. De Seychelse roepie stond op de vijfde plaats met 14,37 roepies voor 1 dollar.

De economie van Botswana ontleent haar kracht aan de export van diamanten, terwijl de Seychellen ondanks de grote afhankelijkheid van toerisme een stabiele munteenheid hebben dankzij een verstandig financieel beleid.

Noord-Afrika staat bovenaan de ranglijst, dankzij de relatieve politieke en economische stabiliteit en een aantrekkelijk investeringsklimaat, met name in Marokko, Tunesië en Libië.

Uit het rapport blijkt dat Afrikaanse landen die hun inkomstenbronnen hebben gediversifieerd en ingrijpende monetaire en economische hervormingen hebben doorgevoerd, erin zijn geslaagd de waarde van hun valuta te versterken. Hierdoor zijn ze beter bestand tegen wereldwijde economische schommelingen en inflatie.

Deze rangschikking weerspiegelt de vooraanstaande positie van Marokko in Afrika en benadrukt de doeltreffendheid van het Marokkaanse economische beleid bij het handhaven van de stabiliteit van de nationale munteenheid, een fundamentele pijler in het ontwikkelingsproces, en bij het aantrekken van investeringen.

De Marokkaanse dirham is een van de Afrikaanse valuta's die het beste bestand is tegen de Amerikaanse dollar. Naast de kracht en stabiliteit van de diverse exportsectoren (automobiel-, fosfaat-, voedingsindustrie, luchtvaart, offshoring, etc.) is de dirham ook sterk dankzij het monetaire beleid van Bank Al-Maghrib.

Gezien het primaire doel van het stabiliseren van de binnenlandse prijzen, heeft het monetaire beleid ervoor gezorgd dat de dirham de schommelingen ten opzichte van de dollar kon beperken. Dit wordt in de eerste plaats verklaard door het feit dat de Marokkaanse munteenheid gekoppeld is aan een valutamand die bestaat uit de twee belangrijkste wereldvaluta's: de dollar en de euro.

De Marokkaanse dirham is gebaseerd op een mandje dat bestaat uit de euro, de munteenheid van de belangrijkste economische partner van het koninkrijk, voor 60% en de dollar, de belangrijkste valuta van het koninkrijk voor de facturatie van de handel, voor 40%. Zo wordt de waarde van de dirham elke dag berekend op basis van de waarde van de euro en de waarde van de dollar.

Met deze mand bepaalt Bank Al-Maghrib effectief de waarde van de dirham, waarbij de wijzigingen beperkt kunnen blijven tot een bereik van 5% omhoog of omlaag. De keuze van de twee belangrijkste valuta's ter wereld speelt een belangrijke rol: de stijging van de waarde van de ene valuta compenseert op de een of andere manier de daling van de waarde van de andere.

De basisprincipes van de Marokkaanse economie, de omvang van de deviezenreserves, de gekoppelde dirham en het gevoerde monetaire beleid verklaren de stabiliteit van de dirham ten opzichte van de dollar.

De kracht van de Tunesische munteenheid, die in 1960 werd uitgegeven ter vervanging van de Franse frank, is meer te danken aan het monetaire beleid dan aan de gezondheid van de Tunesische economie.

Dit beleid, gebaseerd op een verbod op de import, export en omrekening van dinars naar andere valuta, heeft de Tunesische dinar de kans gegeven zijn kracht ten opzichte van de dollar te tonen. Dit komt bovenop het staatsbeleid dat zich richt op export, die een groot deel van het bruto binnenlands product van het land vertegenwoordigt. De economie van Tunesië is klein en de handel is voornamelijk gericht op Europa. Daarmee onderhoudt het land 80% van zijn buitenlandse handel.

De Libische dinar was lange tijd de sterkste munteenheid van het continent en wordt sinds 1971 gebruikt. Deze munteenheid is voornamelijk gebaseerd op de grote inkomsten uit koolwaterstofbronnen, die Libië voorzien van enorme deviezenreserves en de basis vormen voor de kracht van de Libische munteenheid. Elke schommeling op de wereldwijde oliemarkt kan daarom gevolgen hebben voor de waarde van de olie-inkomsten en daarmee ook voor de waarde van de Libische dinar.

Het is opmerkelijk dat de Libische dinar een deel van zijn glans heeft verloren als gevolg van de crisis die het land sinds 2011 doormaakt. Dit heeft een negatief effect gehad op de olie-export en dus ook op de deviezenreserves.