Trumps tweede termijn: een nieuwe kans om het Sahara-conflict op te lossen

Een recent rapport van een Amerikaanse denktank, de Carnegie Endowment for International Peace, zei dat de nieuwe Amerikaanse regering onder Donald Trump een grote kans heeft om het Sahara-conflict op te lossen.

Het rapport benadrukte dat Trumps sterke relaties met Marokko, gecombineerd met Europese steun voor het autonomieplan van het koninkrijk en de afnemende internationale steun voor het Polisario Front, tot een oplossing zouden kunnen leiden tijdens Trumps tweede termijn.

Het rapport merkte op dat de vooruitgang richting een diplomatieke en vreedzame oplossing dit jaar bijzonder belangrijk is, samenvallend met Marokko's voorbereidingen om de 50e verjaardag van de Groene Mars te markeren.
Publicité

In december 2020 gaven de Verenigde Staten een verklaring uit waarin de soevereiniteit van Marokko over de Sahara werd erkend, wat een verschuiving in het beleid ten aanzien van het betwiste gebied markeerde.

Het rapport zei dat de regering van president Joe Biden de aanpak van Trump bestudeerde en een middenweg koos, zonder Trumps standpunt in te trekken of volledig uit te voeren.

Officiële kaarten van de Verenigde Staten laten de Sahara nog steeds zien als onderdeel van Marokko, en rapporten van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken beschouwen de regio als Marokkaans. De regering van Biden heeft echter geen enkele poging gedaan om consulaten in de Sahara op te richten, en het budget van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor 2025 heeft ook geen financiering gevraagd voor een fysieke aanwezigheid in de regio.

Nu Trump zijn tweede termijn ingaat, suggereert het rapport verschillende manieren waarop zijn regering zijn beleid van 2020 zou kunnen voortzetten, waaronder het openen van een echt consulaat in de Sahara.

Andere opties zijn het verhogen van officiële bezoeken van de Verenigde Staten aan de regio, inclusief de Sahara in de militaire oefeningen van de Afrikaanse Leeuw, of het houden van een strategische dialoog tussen de Verenigde Staten en Marokko in de regio.

Washington zou ook bepaalde Europese landen onder druk kunnen zetten om diplomatieke aanwezigheid in de Sahara op te zetten.

Het rapport benadrukte dat de regering van Trump de richting van bilaterale hulp in Zuid-Marokko zou kunnen veranderen om zijn positie ten aanzien van de Marokkaanse soevereiniteit te versterken. Verder werd opgemerkt dat de vrijhandelsovereenkomst tussen de Verenigde Staten en Marokko uitgebreid zou kunnen worden met goederen die in de Sahara worden geproduceerd, die momenteel zijn uitgesloten.

Om de erkenning van de soevereiniteit van Marokko over de Sahara volledig te implementeren, benadrukte het rapport de noodzaak van internationale steun, met name van belangrijke mondiale spelers.

Het wees op onopgeloste kwesties zoals grenzen, het autonomievoorstel en de situatie van vluchtelingen in de kampen van Tindouf, die Marokko, Algerije en het Polisario moeten aanpakken, inclusief de repatriëring en herintegratie van vluchtelingen.

Het document benadrukte dat een vreedzaam en veilig Marokko een strategisch doel is voor Trumps tweede termijn, waarbij Marokko's strategische ligging aan de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zeekust het tot een belangrijke partner in internationale allianties maakt. Bovendien onderhouden de Verenigde Staten positieve historische relaties met Algerije, waardoor Washington met Algerije zou kunnen samenwerken om het Polisario onder druk te zetten om een ​​of andere vorm van overeenkomst te accepteren.

Het rapport waarschuwde er ook voor dat de Amerikaanse regering de kwestie Sahara in eerste instantie over het hoofd zou kunnen zien. Als er geen verantwoordelijke, langetermijnbenadering wordt gehanteerd om het conflict op te lossen, kan dat leiden tot escalerend geweld, wat de regionale stabiliteit, de economie en het bredere geopolitieke landschap bedreigt.

Het escalerende conflict kan ook de olie- en gastoevoer van Algerije naar Europa in gevaar brengen, de inspanningen om onregelmatige migratie over de Middellandse Zee te controleren ondermijnen en zelfs de commerciële scheepvaart in de Straat van Gibraltar bedreigen.