Volg ons op Facebook

Walaw

Beleid

NL of Sierra Leone? Kom in opstand tegen onmenselijk beleid

Tuesday 16 July 2024 - 20:30

Zoom

'Bedankt voor uw stem!' Foto: Gordon Darroch

De gelijkenis met zijn geboorteland Sierra Leone in Nederland is griezelig, maar het is nog niet te laat om er iets aan te doen, zegt auteur, columnist en presentator Babah Tarawally.

“Nederland ligt op de operatietafel”, was de openingszin van mijn recente lezing in Den Haag voor een publiek van buitenlandse studenten.

Het bracht me terug naar een incident in een ziekenhuis zo'n 20 jaar geleden. Een klier in mijn nek speelde op en de specialist adviseerde om deze onmiddellijk te verwijderen. Zoals elke Afrikaan beschouw ik artsen als halfgoden wiens oordeel nooit in twijfel mag worden getrokken, en er werd een datum voor de operatie vastgesteld.

De dag van de operatie kwam en mijn vriendin vergezelde me naar het ziekenhuis. Terwijl ik op de operatietafel lag, gedeeltelijk ontkleed, vroeg ze de dokter wat er precies mis met me was. De dokter leek geïrriteerd en wilde niet antwoorden. Ze vond dit vreemd en bleef aandringen. Uiteindelijk zei hij: "Ik vermoed dat het een soort lepra is, waarschijnlijk opgelopen in zijn thuisland."

“Daar ben ik het niet mee eens, je kunt niet opereren op basis van een vermoeden,” zei mijn vriendin resoluut. De operatie werd afgezegd, ik bleek kerngezond en de meeste collega’s vonden de chirurg een idioot. Wat ik hiervan heb geleerd, is dat het loont om kritisch te zijn. Als je twijfelt, stel dan vragen. Je kunt niet altijd op een titel vertrouwen.

Ik was toen erg naïef en als het niet was geweest voor de rebelse geest van mijn vriendin, was ik onnodig opengesneden. Ik denk er vaak over na en besef hoe gelukkig ik was. Ik was nog maar kort in Nederland, gevlucht uit Sierra Leone, een land dat al tientallen jaren wordt geregeerd door een bende criminelen die alle vragen die we hadden, onderdrukten. We moesten erbij staan en toekijken hoe ons land verwikkeld raakte in een burgeroorlog die voorkomen had kunnen worden.

We dachten dat deze politici onze belangen voor ogen hadden. We hadden geleerd om de autoriteiten blindelings te vertrouwen. Pas toen ik naar Nederland kwam, leerde ik op te staan tegen onrecht. Dit land gaf me de pen in handen waarmee ik openlijk kritiek kon uiten, in essays, kranten en boeken.

Het is 30 jaar geleden dat ik hier als vluchteling aankwam en tot mijn afgrijzen zie ik dat Nederland steeds meer op het land begint te lijken waar ik uit gevlucht ben. Onder het mom van democratie accepteren we beleid dat erop gericht is een deel van de bevolking te dehumaniseren.

Wij komen niet in opstand. Wij zeggen dat ze een kans moeten krijgen. Wij liggen op de operatietafel, omdat we zijn besmet met angst voor onze nieuwe gemeenschappelijke vijand: de ander.

“Wie een ander in de modder houdt, zal in de modder moeten blijven om hem daar te houden,” luidt een oud Afrikaans gezegde. Het beschrijft precies wat er op dit moment in Nederland gebeurt. We zitten diep in de modder omdat we “de ander” daar al jaren vasthouden. Maar we kunnen de menselijkheid van anderen niet vernietigen zonder onze eigen menselijkheid te devalueren.

Nederland, eeuwenlang toevluchtsoord voor wijsheid en verzet, ligt op de operatietafel en een chirurg met trillende handen bereidt zich voor om het open te snijden. Wie durft op te staan, vragen te stellen, het mes tegen te houden?

Het is tijd om onszelf te ontdoen van valse angsten. Sta op, stel vragen en vecht voordat het te laat is.