NASA plant bouw eerste permanente menselijke nederzetting op de maan tegen 2035

In een gedurfde stap die de koers van de ruimtevaart zal veranderen, heeft NASA ambitieuze plannen aangekondigd om tegen 2035 een permanent menselijk dorp op de maan te vestigen. Dit doel is niet slechts een tijdelijke "buitenpost", maar een visie voor een duurzame "ruimtestad", aangedreven door revolutionaire technologie om de overleving van de mens te garanderen: een kernreactor op het maanoppervlak.

Duurzaam menselijk leven op de maan

NASA-waarnemend bestuurder Sean Duffy verklaarde onlangs op het International Aeronautical Congress (IAC) dat het doel is "duurzaam menselijk leven op de maan te hebben. Niet alleen een buitenpost, maar een dorp." Deze aankondiging onderstreept de radicale verschuiving van het Artemis-programma van eenmalige landingsmissies (zoals Apollo-missies) naar een permanente infrastructuur die de weg naar Mars vrijmaakt.

De sleutel tot duurzaamheid op de maan ligt in het overwinnen van de strenge, donkere maannacht, die ongeveer 14 aardse dagen duurt en afhankelijkheid van alleen zonne-energie onpraktisch maakt. Dit is waar dit fantastische project om de hoek komt kijken. Deze reactor moet minstens 100 kilowattuur (kWe) elektriciteit kunnen opwekken – genoeg om ongeveer 80 gemiddelde Amerikaanse huishoudens van stroom te voorzien, of om de hele maanbasis 24/7 te laten draaien, ook tijdens de lange maannacht.

NASA stelde als eis dat het hele systeem minder dan 15 ton moest wegen om op één raket te passen. NASA wil begin jaren 2020 tests met de reactor op het maanoppervlak uitvoeren, met als doel deze tot de energieruggengraat van een permanente basis te maken.

Deze reactor is niet zomaar een energiebron; het is een "levensader" die levensondersteunende systemen van stroom zal voorzien, water zal recyclen, 3D-printers voor de bouw van structuren zal aansturen en de winning van grondstoffen op de maan mogelijk zal maken.

Het Maandorp

NASA wil een permanente Artemis-basis bouwen nabij de zuidpool van de maan, het gebied waar waterijs is gevonden in permanent beschaduwde kraters. Deze basis zal bestaan ​​uit "lokaal gebouwde" structuren. NASA is van plan om materialen van het maanoppervlak (regoliet) te gebruiken en deze te mengen met andere materialen om "maancement" te produceren. 3D-printen zou vervolgens gebruikt kunnen worden om woongebouwen en stralingswerende schuilplaatsen te printen. De aanwezigheid van bevroren water op de zuidpool maakt het een strategische locatie, omdat water kan worden gescheiden in waterstof en zuurstof om raketbrandstof (voor missies naar Mars) en ademlucht voor astronauten te leveren.
De basis zal niet alleen een plek zijn om te wonen, maar ook een "lanceerplatform" voor het testen van technologieën, het trainen van astronauten en het assembleren van grote voertuigen voor de lange reis naar Mars. NASA's plannen om een ​​permanente basis en kernreactoren te bouwen, maken deel uit van een fundamentele verandering in de wereldwijde ruimtewedloop.

Een wereldwijde race

Ook de Verenigde Staten versnellen op dit gebied als reactie op aankondigingen van andere landen, met name China, dat ook plannen heeft aangekondigd om tegen 2035 een maanonderzoeksstation te bouwen.
Deskundigen zijn van mening dat dit geen "vlaggenplantrace" is, maar eerder een infrastructuurrace. Het land dat energie- en communicatie-infrastructuur vooropstelt, zal de koers van toekomstige activiteiten op het maanoppervlak bepalen.
Artemis-missies zullen de weg naar dit doel blijven vrijmaken. De Artemis 3-missie (verwacht medio 2027) zal astronauten nabij de Zuidpool laten landen om de geologische locatie en omstandigheden te bestuderen, cruciale gegevens voor het ontwerp van het dorp.
Tegen 2035 zou de maan kunnen transformeren van een rotsachtige maan tot een "maan aangedreven door kernenergie" en een vitaal logistiek knooppunt, waarmee een nieuw en spannend hoofdstuk in de menselijke geschiedenis wordt geopend, nu we de overgang maken van ruimtevaart naar wonen.