-
15:42
-
15:00
-
14:16
-
13:39
-
13:00
-
12:15
-
11:30
-
10:44
-
10:31
-
10:00
-
09:05
-
08:49
-
08:25
-
07:55
-
07:45
-
17:15
-
16:30
Volg ons op Facebook
Moskou verandert: Rusland steunt nu Marokkaanse autonomie in de Sahara
Rusland, dat in oktober de VN-Veiligheidsraad voorzit, heeft zich aangesloten bij de voorstanders van het Marokkaanse autonomievoorstel in de Sahara, omdat autonomie een vorm van zelfbeschikking is die door de Verenigde Naties wordt erkend.
Rusland, hoewel het het volledig oneens is met westerse landen over Oekraïne, heeft de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, allen leden van de Veiligheidsraad, gemobiliseerd, die aldus bereid zouden zijn om bij consensus in te stemmen met de oplossing van dit conflict.
Ruslands eerdere standpunten binnen de Veiligheidsraad, door zich niet te verzetten tegen de stemming over de resoluties van de Raad waarin de serieuze, geloofwaardige en realistische inspanningen van Marokko om deze kwestie op te lossen werden verwelkomd, gaven impliciet blijk van zijn goedkeuring van de acties van de Raad, die, zonder dit expliciet te vermelden, neigden naar het autonomievoorstel.
Autonomie is een vorm van zelfbeschikking, aldus Moskou, mits alle partijen ermee instemmen. Zelfbeschikking betekent immers niet automatisch een referendum over zelfbeschikking, noch over onafhankelijkheid. In verschillende gevallen, die door de Verenigde Naties werden bevestigd, was het doel om desintegratie van staten te voorkomen door lokale identiteiten en specifieke kenmerken te beschermen, terwijl uiteraard hun eenheid behouden bleef.
Deze nieuwe verschuiving in Moskou's standpunt vormt ongetwijfeld een belangrijke verandering in de Russische diplomatie, in een poging om de diplomatie in de Maghreb, die lange tijd bevooroordeeld was ten gunste van Algerije, weer in evenwicht te brengen. Algerije moet de druk voelen van zijn traditionele en historische bondgenoot Rusland. Dit is een vorm van druk op Algiers, dat daardoor wordt aangespoord om realisme en pragmatisme te omarmen in de aanpak van deze kwestie, zoals de Verenigde Staten ook eisen.
Volgens Tebboune's nieuwe verklaringen aan het leger lijkt Algerije echter niet bereid naar deze boodschappen te luisteren. Zijn standpunt, geërfd uit de jaren zeventig, blijft rigide, ondanks de luidkeelse verkondiging dat het zich er niet druk om maakt. Als land dat zich er niet mee bezighoudt, maar slechts een buurland is, stelt het echter zijn voorwaarden aan de internationale gemeenschap. Tebboune heeft de afgelopen dagen ook niet verklaard dat "hij niet zal toestaan dat iemand de Sahrawi oplossingen oplegt die zij afwijzen." Met andere woorden, Tebboune zal zich zelfs verzetten tegen de VN-Veiligheidsraad als deze autonomie als enige oplossing voor dit conflict zou erkennen. En dan te bedenken dat Algerije geen partij is in dit conflict!
Persoonlijk ben ik van mening dat Algerije niet langer de middelen heeft om zijn ambities te verwezenlijken. In conflict met zijn westelijke en zuidelijke buren, met twee van zijn voormalige partners ten noorden van de Middellandse Zee, en in onenigheid met de meeste Arabische landen over deze kwestie, wordt Algerije, dat ervan wordt beschuldigd terrorisme in de Sahel te sponsoren, vandaag de dag in het nauw gedreven in de Sahara-kwestie. De internationale gemeenschap beschikt over verschillende diplomatieke middelen om Algiers tot inkeer te brengen, waaronder het uitroepen van het Polisario tot terroristische organisatie. De opschepperij van Algiers zal rampzalig, verschrikkelijk en ongetwijfeld catastrofaal blijken voor Algerije, de Maghreb en de internationale gemeenschap. Wordt er niet gezegd dat "ongeluk voortkomt uit egoïsme?"