Marokko versterkt zijn defensiecapaciteiten om zijn regionale leiderschap te bevestigen

Een recente studie, gezamenlijk gepubliceerd door de Konrad Adenauer Stichting en de Stichting voor Mondiaal Bestuur en Soevereiniteit, belicht de belangrijkste wapenaankopen die Marokko de afgelopen jaren heeft gedaan. Een van de belangrijkste aankopen is de aankoop van Amerikaanse AH-64 Apache-gevechtshelikopters, een ontwikkeling die wordt omschreven als "een beslissend keerpunt in een meerjarig transformatieproces van de defensiecapaciteiten van het koninkrijk". Deze aankoop maakt deel uit van een alomvattende strategie die erop gericht is het land uit te rusten met geavanceerde militaire systemen, wat een duidelijke wens weerspiegelt om zich aan te passen aan een veranderende regionale context die gekenmerkt wordt door rivaliteit, instabiliteit en voortdurend evoluerende dreigingen.

De studie benadrukt dat "de belangrijkste rivaal van Marokko zijn directe buurland Algerije blijft, dat profiteert van zijn oliereserves en wereldwijd op de derde plaats staat qua militaire uitgaven ten opzichte van het bruto binnenlands product, net na Oekraïne en Israël." Het rapport stelt dat "Marokko een weloverwogen overgang heeft ingezet naar hightech, interoperabele systemen, met als doel de integriteit van zijn grondgebied te behouden."

Het document merkt ook op dat "de wapenaankopen van Marokko een strategische aanpassing aan een complexe veiligheidsomgeving weerspiegelen. Massale investeringen door een buurland in geavanceerde wapens, ondersteund door aanzienlijke natuurlijke hulpbronnen, zijn gericht op het vestigen van regionale hegemonie, wat een directe bedreiging vormt voor de Marokkaanse veiligheid." Tegelijkertijd "vereisen separatistische activiteiten in het zuiden van het land, aangemoedigd door buitenlandse actoren, verbeterde surveillance- en snelle-responscapaciteiten, aangepast aan de specifieke kenmerken van de regio."

De studie voegt eraan toe dat "nieuwe generatie drones en elektronische oorlogsvoeringssystemen Marokko vroegtijdige surveillancemogelijkheden bieden voor grensoverschrijdende dreigingen." Het merkt ook op dat "de deelname van het koninkrijk aan het Zuidelijk Partnerschap van de NAVO, als lid van de Mediterrane Dialoog sinds 1994, een essentiële hefboom vormt voor het versterken van de interoperabiliteit met westerse mogendheden."

Het document waarschuwt echter dat "hoewel de Marokkaanse defensie-investeringen transformationeel van aard zijn, ze rigoureus beheer vereisen om hun impact te optimaliseren en ze af te stemmen op de nationale visie op regionaal leiderschap." Het benadrukt dat "diversificatie van leveranciers cruciaal is om overmatige afhankelijkheid van één partner te voorkomen en zo flexibiliteit te waarborgen in het licht van mogelijke verstoringen in wereldwijde allianties die de toegang tot strategische technologieën in gevaar zouden kunnen brengen."

"Hoewel partnerschappen met landen zoals de Verenigde Staten, Frankrijk en Turkije bijvoorbeeld de aanschaf van geavanceerde systemen mogelijk maken, is het voor Marokko absoluut noodzakelijk om een ​​evenwichtige aanpak te hanteren om zijn strategische autonomie te behouden." Er zouden ook contracten moeten worden gesloten met clausules over technologieoverdracht en lokale productie, met het oog op een geleidelijke versterking van de zelfredzaamheid van het land", vervolgt de studie.

Het rapport stelt dat evoluerende veiligheidsdreigingen een toekomstgerichte visie vereisen om alomvattende veiligheid te garanderen. Het stelt dat "Marokko in het komende decennium lijkt te werken aan de versterking van zijn maritieme capaciteiten en de ontwikkeling van zijn expertise in hybride oorlogsvoering, met name op het gebied van cyberoperaties, om de lacunes in zijn defensieve architectuur te vullen en nieuwe uitdagingen aan te pakken." Het maritieme domein wordt aldus gepresenteerd als "een strategische pijler, essentieel voor de bescherming van de exclusieve economische zone van het koninkrijk, het beveiligen van handelsroutes en het bestrijden van maritieme bedreigingen."

Tot slot benadrukt de studie dat "deze strategie, gericht op zowel marine- als cybercapaciteiten, Marokko zou kunnen verheffen tot de status van een multidimensionale mogendheid, die in staat is zijn soevereiniteit te land, ter zee en in cyberspace te verdedigen en tegelijkertijd zijn rol als invloedrijke regionale speler in een steeds complexer geopolitiek landschap te bevestigen."