-
16:15
-
15:30
-
14:45
-
14:00
-
13:15
-
11:30
-
10:44
-
10:00
-
09:15
Volg ons op Facebook
Het Sahara Autonomieproject: Naar een institutionele herinrichting van het Marokkaanse model
Het door Marokko voorgestelde autonomieplan om het conflict in de Marokkaanse Sahara op te lossen, is niet langer een eenvoudig aanbod tot onderhandelen. Volgens een rapport van het pan-Afrikaanse mediakanaal Jeune Afrique ontpopt dit project zich nu tot een belangrijke strategische richting die het bestuursmodel van het koninkrijk ingrijpend kan veranderen.
Het autonomieplan, dat in 2007 onder de aandacht van de Verenigde Naties werd gebracht, geniet nu groeiende steun van leidende internationale mogendheden, zoals de Verenigde Staten, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Deze steun versterkt Marokko's standpunt dat dit project "de enige realistische oplossing" voor het conflict vormt, aldus een deel van de internationale gemeenschap.
Het document specificeert dat het Marokkaanse plan voorziet in de oprichting van gekozen regionale instellingen, waaronder een lokaal parlement, een uitvoerende macht met brede bevoegdheden, een autonoom rechtssysteem en een specifiek fiscaal en financieel stelsel. De centrale overheid zou echter soevereine bevoegdheden behouden op het gebied van defensie, diplomatie en religie.
Naast het oplossen van het conflict zou dit project een beslissende stap kunnen betekenen in de modernisering van de institutionele architectuur van Marokko. Volgens de geïnterviewde experts zou de toepassing van dit model in de zuidelijke provincies de weg vrijmaken voor de veralgemening van regionale autonomie naar alle regio's van het koninkrijk, in een geest van territoriale gelijkheid.
Deze verschuiving zou een duidelijke grondwetsherziening vereisen om het principe van regionale autonomie juridisch te verankeren, verdergaand dan de vage formules die voortvloeien uit de grondwetsherziening van 2011. Het zou ook een heroverweging inhouden van de rol van het ministerie van Binnenlandse Zaken, momenteel de hoeder van het staatstoezicht, ten gunste van institutionele samenwerking gebaseerd op subsidiariteit en lokale verantwoordelijkheid.
De implementatie van deze hervorming zou een breed nationaal consultatieproces vereisen, waarbij politieke partijen, vakbonden, het maatschappelijk middenveld, de academische wereld en de diaspora betrokken zouden zijn. Het doel zou zijn een nieuw democratisch contract op te stellen, gebaseerd op modern en inclusief territoriaal bestuur.
Wat begon als een diplomatieke reactie op een regionaal conflict, zou zo kunnen leiden tot een heroprichting van de Marokkaanse staat. Een dergelijke dynamiek zou passen bij de geschiedenis van het koninkrijk, waar perifere crises vaak als katalysator hebben gediend voor belangrijke politieke ontwikkelingen in het centrum.