Energie: Marokko versnelt de transitie van aardgas naar groene waterstof

Geconfronteerd met de noodzaak van decarbonisatie en energiesoevereiniteit, herstructureert Marokko zijn energiemodel fundamenteel. Twee belangrijke factoren komen naar voren: aardgas voor directe stabiliteit en groene waterstof ter voorbereiding op een koolstofarme toekomst.

Marokko zet zich in voor een ambitieuze energietransitie en plaatst aardgas en groene waterstof centraal in zijn diversificatiestrategie. Om de uitstoot te verminderen en de energievoorziening veilig te stellen, streeft het koninkrijk ernaar het aandeel aardgas in zijn energiemix tegen 2030 te verhogen tot 30%.

Deze keuze maakt deel uit van een geïntegreerde multisectorale strategie, die grootschalige investeringen, publiek-private partnerschappen en de ontwikkeling van kritieke infrastructuur combineert. Het doel: de energieonafhankelijkheid versterken en tegelijkertijd de klimaatafspraken nakomen.

Tijdens de 16e Energieconferentie in Ouarzazate bevestigde minister van Energietransitie en Duurzame Ontwikkeling Leila Benali de ambitie van Marokko door een oproep tot het indienen van blijken van belangstelling aan te kondigen voor de ontwikkeling van gasinfrastructuur in het hele land.

Dit programma omvat de bouw van een terminal voor vloeibaar aardgas (LNG) in de haven van Nador West Med, evenals de aanleg van een gasleidingnetwerk dat de terminal verbindt met de Maghreb-Europe Pipeline (GME). Dit netwerk zal bestaande en toekomstige energiecentrales en verschillende industriegebieden tussen Mohammedia en Kenitra van stroom voorzien. Uiteindelijk zal het worden verbonden met toekomstige terminals aan de Atlantische kust en via de haven van Dakhla worden aangesloten op het Africa-Atlantic Gas Pipeline-project.

De verwachte capaciteit van deze laatste is 30 miljard m³ aardgas per jaar, waarvan de helft bestemd zou zijn voor export naar Europa, dankzij de bestaande verbindingen met de GME.

Tegelijkertijd is Marokko actief bezig met het structureren van zijn groene waterstofsector. Verschillende internationale consortia zijn al geselecteerd als onderdeel van het nationale initiatief ter bevordering van waterstofproductie uit hernieuwbare energiebronnen. Dit succes toont een concurrerend model aan dat voldoet aan internationale normen, ondersteund door een sterke territoriale aantrekkingskracht.

Tegen 2030 wil het land zijn productiecapaciteit voor hernieuwbare energie verhogen tot 120 GW en enorme investeringen aantrekken in de groene waterstofsector, met een cumulatief doel van $ 300 miljard.

In deze transformatie wordt aardgas gezien als een essentiële overgangsoplossing. Het stabiliseert het net, compenseert de intermitterende beschikbaarheid van hernieuwbare energiebronnen en zorgt voor leveringszekerheid, terwijl het bijdraagt ​​aan een onmiddellijke vermindering van de CO₂-uitstoot.

Groene waterstof opent op zijn beurt perspectieven op de lange termijn, met name door de ontwikkeling van groene ammoniak voor de kunstmestindustrie of de geleidelijke injectie ervan in gasinfrastructuur (gemengd). Het gaspijpleidingproject dat Nigeria met Marokko verbindt, zou in dit opzicht een structurerende rol moeten spelen.

Op de lange termijn is de ambitie duidelijk: van Marokko een groen industrieel platform maken. Het land wil energie-intensieve sectoren aantrekken, zoals de productie van koolstofarm staal, koolstofarme chemicaliën en duurzame bouwmaterialen. Deze ambitie is gebaseerd op de strategische colocatie van energie- en industriële infrastructuur, gekoppeld aan de versterking van de nationale capaciteiten op het gebied van logistiek, opleiding en productie.

Deze transformatie vereist aanzienlijke financiële middelen. Alleen al de routekaart voor hernieuwbare energie, inclusief 20 GW groene waterstof, zal meer dan 500 miljard dirham aan cumulatieve investeringen mobiliseren. Alleen al voor de komende vijf jaar zijn er meer dan 27 miljard dirham gepland om netwerken te versterken en schone energie te integreren.

Eén ding is zeker: de staat alleen zal deze transitie niet kunnen realiseren. Vertrouwen op een mix van financiering – een combinatie van publieke, private en internationale partners – wordt steeds noodzakelijker.

Tussen onmiddellijke reactie en anticipatie op de toekomst zet Marokko een duidelijke koers uit. Aardgas zorgt voor stabiliteit op korte termijn, terwijl groene waterstof de weg vrijmaakt voor koolstofarme industrialisatie. Deze strategie is resoluut gericht op innovatie, veerkracht en energieconcurrentievermogen.